Ümit Alagöz, Tefenni Belediye Başkanı sıfatıyla sosyal medyadan bir açıklama yapmış. İçinde hem itham, hem savunma, hem de mağduriyet barındıran uzun bir metin... Ancak dikkatle okunduğunda görüyoruz ki bu açıklamalar artık Tefenni’de kimseyi ikna etmiyor.
Başkanın sürekli tekrar ettiği mağduriyet dili, toplumda karşılık bulmuyor. Bir taraftan “alkole karşı değilim” deyip diğer taraftan alkol üzerinden popülizm yapmakla suçladığı kişilere cevap yetiştiriyor. Bir belediye başkanının görevi, kendi şahsına yöneltilen eleştirileri sosyal medyada uzun uzun yazılarla savuşturmak değil; ilçesinin sorunlarına çözüm üretmektir.
Daha önemlisi, her eleştiriyi “iftira” ya da “kin” olarak nitelendirmek, demokratik siyasetin ruhuna aykırıdır. Toplumun bir kısmı başkanın icraatlarını beğenmeyebilir, yanlış gördüklerini dile getirebilir. Bu eleştirileri kişiselleştirmek ve yargı tehdidiyle bastırmaya çalışmak, yerel yöneticiden beklenen olgun tavır değildir.
Üstelik açıklamanın sonunda “Karamusa suyunu konuşun, çiftçinin mazotunu konuşun, esnafın faiz yükünü konuşun” diyor. Evet, doğru! Asıl konuşulması gereken bunlardır. Ama o halde soruyoruz: 12 yıldır Tefenni’ye hizmet ettiğini söyleyen başkan, bu konularda hangi somut çözümleri üretmiştir? Karamusa’nın suyu için hangi kalıcı projeyi hayata geçirmiştir? Çiftçinin, esnafın yükünü hafifletmek için hangi adımları atmıştır?
Tefenni halkı artık boş söz değil, somut hizmet görmek istiyor. Sosyal medyada uzun uzun yazılarla kendini aklamaya çalışmak, ne su sorununu çözer ne de esnafın derdine derman olur.
Kısacası, Ümit Alagöz’ün “ben mağdurum” diyerek gündemi meşgul etme stratejisi artık iflas etmiştir. Tefenni halkı gerçekleri görüyor, lafa değil icraata bakıyor.
Samet Memiş
