Yıl 2016, günlerden 15 Temmuz…
Türkiye, bir yaz gecesi sadece bir darbeyi değil, bir işgal girişimini de bertaraf etti. O gece milletin üzerine çöken karanlık, şehitlerin kanıyla aydınlandı. Bu millet, silahların namlusuna, tankların paletine, uçakların bombardımanına iman dolu göğsüyle direndi.
Benim hafızamda o gecenin sembol isimlerinden biri 21 yaşındaki Batuhan Ergin’dir.
Birçokları ATM önlerinde sıraya girip cebini güvene almaya çalışırken, Batuhan yüreğini ortaya koydu. Boğaz Köprüsü’ne giderken “Eve erzak almaya değil, devletimize sahip çıkmaya geldik” dedi. Bu cümle, tarihe bir haykırış olarak geçti. Ve ne acıdır ki, o cesur yürek iki saat sonra FETÖ’cü alçaklar tarafından kalbinden vurularak şehit düştü.
Batuhan, sadece bir isim değil. O gece toprağa düşen 273 şehidimizin her biri birer bayraktı. 2.740 gazimiz, bir milletin nasıl ayağa kalkabileceğini cümle aleme gösterdi.
Onlar, ülkenin FETÖ’cü hainlerin, onların ipini elinde tutan emperyalistlerin ve yerli işbirlikçilerinin eline geçmesine izin vermedi.
Onlar, bu topraklarda bağımsızlığın bedelinin hâlâ ödendiğini hepimize hatırlattı.
15 Temmuz, sıradan bir darbe girişimi değildir.
Bu gece, tankla teslim alınmak istenen iradenin, tekbirlerle, dualarla, çıplak ellerle kurtarıldığı bir halk destanıdır.
Batuhan gibi gençlerin şahadeti, bu milletin bağımsızlık aşkının yaşı olmadığını kanıtlamıştır.
Bugün, özgürce yazabiliyorsak, konuşabiliyorsak, sokaklarda güvenle yürüyebiliyorsak, bunu o gece gözünü kırpmadan ölüme yürüyenlere borçluyuz.
O yüzden minnetle, saygıyla ve dua ile anıyoruz hepsini.
O geceyi unutmamak ve unutturmamak boynumuzun borcudur.
Çünkü 15 Temmuz sadece geçmiş değil, aynı zamanda geleceğimizdir.
